house wide web

Als een spintepel ook maar een klein beetje lijkt op een menselijke tepel, dan hebben al de spinnen in en rond mijn huis nu toch wel last van tepelkloven.

bware of bpost

Het is 8u24 en ik hol op blote voeten en in boxershort op het voetpad achter de postbode aan.
Enkele seconden voordien had hij een afhalingsbericht voor een zending in mijn bus gestopt zonder zelfs maar eens aan te bellen. Als gestoken door een bij, rukte ik mijn deur open en ging hem achterna.

Nu moet u weten dat ik regelmatig cd’s en vinylplaten bestel online en dat de laatste weken maar liefst 4 zendingen de mist zijn ingegaan. Wanneer je dan je zending via e-tracker lokaliseert op de site van bpost dan zegt deze doodleuk “delivered” terwijl je niks in handen hebt. Na het invullen van een tijdverslindend onlineformulier voor een vermiste zending, krijg je vervolgens een mailtje met de melding dat het 3 maanden kan duren vooraleer ze je zending hebben gelokaliseerd. Dus heb ik besloten dat het minder tijdrovend is om de postbode te terroriseren.

Zo had ik vorige week mijn brievenbus toegeplakt met een briefje waarop stond: “Postbode, wil je alsjeblief eens aanbellen?”
Toen de bel ging stond er een blozende jongeman voor mijn deur, de ad-interim postbode, zo stelde hij zich voor. Mijn vaste postbode bleek op verlof. Ik vroeg of hij soms wist hoe het zou komen dat mijn zendingen zogezegd afgeleverd worden maar ik niks krijg en of hij soms zendingen bij de buren zou hebben afgegeven zonder mij een bericht te laten. Hij trok de schouders op en verzekerde me geen pakjes voor mij op ronde te hebben meegekregen.

Alles leek gisteren terug goed te gaan, toen ik een afhalingsbericht in de bus vond, consistent met de melding op de website van Amazon als zou er een “attempted delivery” zijn geweest. Tot vandaag.

Dus daar loop ik, terwijl op de straat de auto’s aanschuiven voor de verkeerslichten. De dikke kinderen moeten immers door de ouders naar school worden gebracht met de auto. Dat is een goed voorbeeld voor de volgende generatie en goed voor het milieu in tijden van fijn stof en allergie. Maar dat was dus, deze ochtend, het minste van mijn zorgen.
De postbode is wat hardhorig en dus gil ik “postbode, postbode!” waarop hij niet eens omkijkt. Ik overweeg even om een steen naar hem toe te gooien maar dat lijkt me very unladylike, rekening houdend met mijn outfit-du-moment.

Wanneer ik hem te pakken krijg, kijkt hij me verschrikt aan en legt me uit dat hij gisteren eigenlijk 2 pakjes had maar slechts 1 afleveringsbericht en dat hij dus gisteren 2 pakjes op het postkantoor voor mij heeft achtergelaten waarvoor hij dus vandaag nog één bericht in mijn bus achterliet. Tja, zo kan het natuurlijk niet anders dan fout lopen, nietwaar.
Enfin, hij zal het wel al door hebben dat ik geen katje ben om zonder handschoenen aan te pakken. Imago is alles.

Nu enkel straks nog de mensen in het postkantoor wat verder sensibiliseren met betrekking tot mijn bitchyness en mijn i-always-get-what-I-want-&-hurry-up-attitude en dan maar hopen dat ze in het vervolg, met angstzweet op het voorhoofd, mijn pakjes stipt en volgens de regels afleveren. Anders zal ik andere maatregelen moeten treffen.

note to self